Երկու խոսք

Բավական ժամանակ է, ինչ այս ու այն կողմից լսում ես քննադատություն Համաժողովրդական Շարժման նկատմամբ: Հիմնական քննադատությունը Տեր-Պետրոսյանի նկատմամբ այն է, որ նրա շուրջ են հավաքվել մարդիկ, ովքեր և չեն կարող հանդես գալ ազատ դիրքերից և եղել են թե’ հանցագործ, թե’ թալանչի, թե’ ընտրակեղծարար և այլն, և այլն:
Այդպիսի քննադատություն հիմնականում ուղղվում է Խաչատուր Սուքիասյանին, Գագիկ Ջհանգիրյանին և մյուս երեք պատգամավորներին` Սասուն Միքայելյանին, Հակոբ Հակոբյանին, Մյասնիկ Մալխասյանին:
Խաչատուր Սուքիասյանին հասցվող քննադատությունը այն է, որ նա եղել է թե’ Տեր-Պետրոսյանի իշխանության օրոք, թե’ այս 10 տարվա օլիգարխներից մեկը:
Օլիգարխը` օլիգարխ, բայց, կարծում եմ, որ հիմա ոչ թե պետք է խոսել մարդկանց գործողությունների մասին, այլ` մարդկային էության: Մարդկային էությունը, մարդկային ազնվությունն ու արդարամտությունը վեր են ամեն մի թերությունից: Խաչատուր Սուքիասյանը 2007 թվականին կարողացավ ցուցաբերել մարդկային ուղղամտություն և կանգնեց Առաջին նախագահի կողքին: Հարց է առաջանում. չէ՞ որ նա էլ կարող էր շատ այլ օլիգարխների պես պաշտպանել իշխանական թեկնածուին և հիմա ո’չ Հայաստանում սեփական ունեցվածքը կկորցներ, ո’չ էլ ընդհատակում կլիներ: Այսինքն` մարդը ցույց տվեց, որ ինքը մարդ է: Անկախ նախկինում թույլ տված արարքներից, որոնց մասին բոլորն էլ գիտեն, Սուքիասյանը ցուցաբերեց քաղաքագիտական ու մարդկային ունակություններ:
Գագիկ Ջհանգիրյանին ևս բավականաչափ քննադատություն է ուղղված, որոնց էությունը հիմնականում կայանում է չհիմնավորված ինչ-որ սպանությունների և հացագործությունների կոծկման և 1996 թվականին ԿԸՀ փոխնախագահ եղած ժամանակ ընտրություններում ընտրակեղծիքի համակարգի ստեղծման մեջ:
Բոլորն էլ գիտեն, թե ինչ մեղադրանքներ են վերոհիշյալները, սակայն կրկին պետք է մի կողմ թողնեմ այդ ամենը: Պատճառը մեկն է. մարդը ցույց տվեց մարդկություն: Կրկին հարց կա. Նա էլ չէ՞ կարող էր նստել իր Հանրապետության դատախազի տեղակալի փափուկ աթոռին և չգալ հրապարակ, ելույթ չունենալ: Հիմա էլ կոկորդ չէր պատռի Փիլոյանի և Վարդանյանի դեմ: Այսինքն` այն մեղադրանքները, որոնք նաեւ «Տեսակետ»-ի հիմնադիր Մովսես Կարապետյանն է ներկայացնում, առոչինչ են մարդկային ազնվության համեմատությամբ:
Նույնը վերաբերվում է նաև մյուս պատգամավորներին, որոնց կարելի նույն նյութը վերագրել:
Այսպիսով, ակնհայտ է, որ մարդկային էությունը և ողղամտությունը, իրականությանը պարզ աչքերով նայելը ավելի լավ է, քան կյանքին նայել մեքենայի պատուհանից:
Հ.Գ. Ես իմ նյութում անդրադարձ չկատարեցի Էջմիածնի քաղաքապետի հոր` գեներալ Մանվելի, քայլերին և նրա ունեցած բացասական/դրական դերին, սակայն ակներեւ պիտի լինի, որ վերոհիշյալ գեներալը ոչ միայն Շարժման մեջ ներդրում չունեցավ, այլ խառնեց Առաջին Նախագահի ծրագրերը: Ցավոք անձնականը ավելի գերակշռեց:
Բայց չտարածվենք. Այս թեման մի առանձին նյութ գրելու համար է…

Philosopher