Կանգ առնել չի կարելի

Երբ հետևում էի Հայ ազգային կոնգրեսի ներկայացուցիչ Լևոն Զուրաբյանի ասուլիսին` հակասական զգացմունքներ էին առաջանում: Նախ լավ է, որ մեր շարժումը չի մարել: Ես հավատում եմ Զուրաբյանի ազնվությանը, հավատում եմ նրա նվիրվածությանը: Բայց մյուս կողմից էլ պետք է նկատեմ, որ չկա այն վճռականությունը, որը կար նախկինում: Լրագրողների հարցին ի պատասխան Զուրաբյանը նշեց, որ առայժմ պատեհ առիթ չկա, որպեսզի շարժումը վերսկսի հանրահավաքային պայքարը: Ահա այս թեզի հետ ես համաձայն չեմ: Միթե՞ քաղբանտարկյալ մեր ընկերների անազատությունը պատճառ չէ, որ հանրահավաքներ անցկացվեն: Միթե՞ 10 զոհերին մոռացանք: Միթե՞ Սերժիկն օրինապաշտ է դարձել: Միթե՞ Սերժի փեսա Միշիկը չի խլում «Բջնի» գործարանը: Միթե՞ Սերժը Ղարաբաղը չի հանձնում: Միթե՞ Ցեղասպանությունը Սերժը աճուրդի չի հանել: Միթե՞ ամեն քայլի հանդիպող անօրինականությունները վերացել են և այդպես շարունակ: Ի՞նչ է նշանակում առայժմ դադարեցնել հանրահավաքային պայքարը: Բա Հայաստանում պայքարի այլ ձև կա՞: Բոլոր հեռուստաալիքները վերահսկվում են: Արմենդուլյաններն ու պետրոսղազարյանները իշխանական պնակալեզությամբ են զբաղված, նվերմնցականյաներն ու հայլուրները ծախու կամակատարներ են: Ու այս պայմաններում գնալ անժամկետ արձակուրդի` արդեն պարտության պես մի բան ստացվում: Որքանով որ ես եմ շփվում շարժման կողմնակիցների հետ և տիրապետում տրամադրություններին` լրիվ այլ պատկեր է: Երիտասարդները, ակտիվիստները, քաղբանտարկյալների հարազատները և վերջապես Լևոն Տեր-Պետրոսյանին քվերակողներն այլ հոգեվիճակի մեջ են: Իմ տպավորությամբ, Լ. Տեր-Պետրոսյանը չի ուզում ակտիվանալ: Թե ինչու՞, դժվարանում եմ պատասխանել: Բայց շարժումը Լևոնով չէ: Շարժումը Նիկոլով է, շարժումը «Հիմայի» երիտասարդներով է, շարժումը այն մարդկանցով է, ովքեր որևէ պաշտոնի ակնկալիք չունեն: Չի կարելի կանգ առնել: Պետք է պայքարել: Մեզ ասվեց, որ Ղարաբաղի շուրջ լարվածություն կա ու դրա համար պետք է դադար հայտարարել: Ես, իհարկե, համաձայն չէի այդ մոտեցման հետ, որովհետև, եթե Ղարաբաղի հարցով Սերժը գնում է զիջումների, ապա պայքարը պետք է էլ ավելի ակտիվացնել: Բայց թողնենք դա: Այժմ պարզվեց, որ Ղարաբաղի հարցում Սերժը դեռ ֆռռացնելու շատ ռեսուրս ունի, բայց մենք ժամանակ կորցրեցինք: Տեր-Պետրոսյանի հայտարարած 2 ամիսն արդեն լրանում է, իսկ Կոնգրեսը, պարզվում է, ընդամենը համագումար է ուզում անել` այն էլ իշխանությունները դահլիճ չեն տրամադրում: Բա , իհարկե, չեն տրամադրի: Եթե տեսնում են, որ շարժման թափը կոտրվել է, ապա նույնիսկ դահլիճ էլ չեն տրամադրի, էլ չասած հանրահավաքի թույլտվության մասին: Այնպես որ, եթե Տեր-Պետրոսյանն այս դադարը շատ ձգի` պետք է մի բան մտածել: Չեմ կարող պատկերացնել, որ մոnղոլ-թաթարի արտաքինով ու մտածողությամբ Սերժ Սարգսյանը մեզ պետք է նախագահի կարգավիճակով ողջունի Նոր Տարվա գիշերը: Իսկ օգոստոսին լրիվ ուրիշ վիճակ էր: 40 աստիճան շոգին բոլորս հավաքվել էինք Մատենադարանի մոտ…

Լուսինե Թորոսյան