ՄԻ ՀԱՆԴԻՊՄԱՆ ՀԵՏՔԵՐՈՎ
«Նախագահ» Սերժ Սարգսյանը Հայաստանում գրանցված եւ գործող կուսակցությունների նախագահներին հրավիրել էր քննարկման` "Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի խաղաղ կարգավորման գործընթացը" թեմայով: Բացման խոսքից հետո պարզ դարձավ, որ հանդիպումը փակ է լինելու, որպեսզի մեր «տաղանդները» իրենց ազատ զգան: Երբ հեռուստատեսությամբ նայում էի այդ մասին պատմող սյուժեները, ինձ մեղավոր էի ճանաչում նախագահի մասին ունեցածս բոլոր բացասական կարծիքների համար՝ նայելով հնամաշ ներկաների դեմքերին: Նրանց ֆոնին Սերժը մտքի գիգանտ էր թվում:
Նայում ենք շքեղաշուք դահլիճին, նայում մեր քաղաքական մտքի տիտաններին, նրանց դեմքի լուրջ արտահայտություններին, ուր որ է հեղեղի պես թափվելու են մտքի անվերջանալի գոհարները… Բայց միտք այդպես էլ չհնչեց, եթե իհարկե մտքի գոհարներ չհամարենք ձոները՝ ուղղված Սերժին: Սթափվում եմ: Առավել ուշադիր եմ հետեւում այսպես կոչված կուսակցությունների նախագահներին եւ պարզվում է, որ քննարկամանը մասնակցում է Սամվել Ֆարմանյանը՝ ՄԻԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարը, նույն ինքը Սերժ Սարգսյանի մամլո քարտուղարը: Դե հիմա պատկերցրեք այդ փակ քննարկաման ժամանակ, ինչպես է չընտրյալը դիմում պարոն Ֆարմանյանին, թե իմ սիրելի խոսնակ կամ սոխակ՝ դեմ ե՞ս իմ առաջ քաշած սկզբունքերին: «Դե՞մ» կմկմում է սոխակը՝ շփոթված գլուխը կախելով: Անցնում են վարկյանները: Լռությունը անտանելի է դառնում: Հավաքելով իր բոլոր ուժերը՝ սոխակը վերջապես բարձրացնում է կարմրատակած դեմքը, ոտքի կանգնում ու թե «պարոն նախագահ, ախր ես ինչպես դեմ լինեմ գնամ, ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ»: Դահլիճում որոտում են ծափահարությունները: Ֆարմանյանը, հանկարծակիի եկած, վառվռուն, մի տեսակ շնորհակալ աչքերով նայում է հյուրերին ու իրենից գոհ նստում: Սերժը ձեռքով հանգստացնում է բոլորին ու դիմում քիչ այնկողմ նստած Խոսրով Հարությունյանին՝ ՀՔԴՄ նախագահին, նույն ինքը ոսկու շուկայի փայատերին: «Իմ սիրելի փայատեր, դե՞մ ես», - հնչում է Սերժի առավել վստահելի դարձած ձայնը: «Դե՞մ, ի՞նչ դեմ պարոն նախագահ, բա ոսկիս, էդ անտերի գներն էլ ընկել են», - բեղերը ոլորելով փնթփնթում է Խոսրովը: Հնչում են ծափահարությունները: Խոսում է ԱԺԿ նախագահ Շավարշ Քոչարյանը՝ նույն ինքը ԱԳՆ փոխնախարարը. «ԱԳՆ աշխատակիցը չի կարող հրապարակավ տեսակետ արտահայտել, պարոն նախագահ»: Ծափահարություններ: Խոսում է դհոլ-Արտաշը: No comment: Ծափահարություններ: Խոսում է ԱԽՔ-ը եւ նույնիսկ Սերժն է արձագանքում՝ «Յա՜խք»:
Ավարտվում է թամաշան: Դռան հետեւում անհաբեր սպասում են լրագրողները: Մոտենում է նրանց ոսկու շուկայի փայատերը ու թե «օգտակար են այսպիսի հանդիպումները, այնտեղ ասվում են այնպիսի բաներ, որոնք երբեք հնարավոր չէ ասել հրապարակավ»: Անկեղծ է Սերժի «հաճախորդը»: Իսկ մենք այսպես անարդարացիորեն չենք գնահատում նշվածներին: Մասնակիցների աչքերին մի փոքր թախիծ կար. հինգ ժամ իրենց պահել էին ու նույնիսկ բուտերբրոդ չէին տվել…
Նայում ենք շքեղաշուք դահլիճին, նայում մեր քաղաքական մտքի տիտաններին, նրանց դեմքի լուրջ արտահայտություններին, ուր որ է հեղեղի պես թափվելու են մտքի անվերջանալի գոհարները… Բայց միտք այդպես էլ չհնչեց, եթե իհարկե մտքի գոհարներ չհամարենք ձոները՝ ուղղված Սերժին: Սթափվում եմ: Առավել ուշադիր եմ հետեւում այսպես կոչված կուսակցությունների նախագահներին եւ պարզվում է, որ քննարկամանը մասնակցում է Սամվել Ֆարմանյանը՝ ՄԻԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարը, նույն ինքը Սերժ Սարգսյանի մամլո քարտուղարը: Դե հիմա պատկերցրեք այդ փակ քննարկաման ժամանակ, ինչպես է չընտրյալը դիմում պարոն Ֆարմանյանին, թե իմ սիրելի խոսնակ կամ սոխակ՝ դեմ ե՞ս իմ առաջ քաշած սկզբունքերին: «Դե՞մ» կմկմում է սոխակը՝ շփոթված գլուխը կախելով: Անցնում են վարկյանները: Լռությունը անտանելի է դառնում: Հավաքելով իր բոլոր ուժերը՝ սոխակը վերջապես բարձրացնում է կարմրատակած դեմքը, ոտքի կանգնում ու թե «պարոն նախագահ, ախր ես ինչպես դեմ լինեմ գնամ, ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ»: Դահլիճում որոտում են ծափահարությունները: Ֆարմանյանը, հանկարծակիի եկած, վառվռուն, մի տեսակ շնորհակալ աչքերով նայում է հյուրերին ու իրենից գոհ նստում: Սերժը ձեռքով հանգստացնում է բոլորին ու դիմում քիչ այնկողմ նստած Խոսրով Հարությունյանին՝ ՀՔԴՄ նախագահին, նույն ինքը ոսկու շուկայի փայատերին: «Իմ սիրելի փայատեր, դե՞մ ես», - հնչում է Սերժի առավել վստահելի դարձած ձայնը: «Դե՞մ, ի՞նչ դեմ պարոն նախագահ, բա ոսկիս, էդ անտերի գներն էլ ընկել են», - բեղերը ոլորելով փնթփնթում է Խոսրովը: Հնչում են ծափահարությունները: Խոսում է ԱԺԿ նախագահ Շավարշ Քոչարյանը՝ նույն ինքը ԱԳՆ փոխնախարարը. «ԱԳՆ աշխատակիցը չի կարող հրապարակավ տեսակետ արտահայտել, պարոն նախագահ»: Ծափահարություններ: Խոսում է դհոլ-Արտաշը: No comment: Ծափահարություններ: Խոսում է ԱԽՔ-ը եւ նույնիսկ Սերժն է արձագանքում՝ «Յա՜խք»:
Ավարտվում է թամաշան: Դռան հետեւում անհաբեր սպասում են լրագրողները: Մոտենում է նրանց ոսկու շուկայի փայատերը ու թե «օգտակար են այսպիսի հանդիպումները, այնտեղ ասվում են այնպիսի բաներ, որոնք երբեք հնարավոր չէ ասել հրապարակավ»: Անկեղծ է Սերժի «հաճախորդը»: Իսկ մենք այսպես անարդարացիորեն չենք գնահատում նշվածներին: Մասնակիցների աչքերին մի փոքր թախիծ կար. հինգ ժամ իրենց պահել էին ու նույնիսկ բուտերբրոդ չէին տվել…
Комментарии: 0:
Отправить комментарий
Подпишитесь на каналы Комментарии к сообщению [Atom]
<< Главная страница