вторник, 25 ноября 2008 г.

ՄԻ ՀԱՆԴԻՊՄԱՆ ՀԵՏՔԵՐՈՎ

«Նախագահ» Սերժ Սարգսյանը Հայաստանում գրանցված եւ գործող կուսակցությունների նախագահներին հրավիրել էր քննարկման` "Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի խաղաղ կարգավորման գործընթացը" թեմայով: Բացման խոսքից հետո պարզ դարձավ, որ հանդիպումը փակ է լինելու, որպեսզի մեր «տաղանդները» իրենց ազատ զգան: Երբ հեռուստատեսությամբ նայում էի այդ մասին պատմող սյուժեները, ինձ մեղավոր էի ճանաչում նախագահի մասին ունեցածս բոլոր բացասական կարծիքների համար՝ նայելով հնամաշ ներկաների դեմքերին: Նրանց ֆոնին Սերժը մտքի գիգանտ էր թվում:
Նայում ենք շքեղաշուք դահլիճին, նայում մեր քաղաքական մտքի տիտաններին, նրանց դեմքի լուրջ արտահայտություններին, ուր որ է հեղեղի պես թափվելու են մտքի անվերջանալի գոհարները… Բայց միտք այդպես էլ չհնչեց, եթե իհարկե մտքի գոհարներ չհամարենք ձոները՝ ուղղված Սերժին: Սթափվում եմ: Առավել ուշադիր եմ հետեւում այսպես կոչված կուսակցությունների նախագահներին եւ պարզվում է, որ քննարկամանը մասնակցում է Սամվել Ֆարմանյանը՝ ՄԻԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարը, նույն ինքը Սերժ Սարգսյանի մամլո քարտուղարը: Դե հիմա պատկերցրեք այդ փակ քննարկաման ժամանակ, ինչպես է չընտրյալը դիմում պարոն Ֆարմանյանին, թե իմ սիրելի խոսնակ կամ սոխակ՝ դեմ ե՞ս իմ առաջ քաշած սկզբունքերին: «Դե՞մ» կմկմում է սոխակը՝ շփոթված գլուխը կախելով: Անցնում են վարկյանները: Լռությունը անտանելի է դառնում: Հավաքելով իր բոլոր ուժերը՝ սոխակը վերջապես բարձրացնում է կարմրատակած դեմքը, ոտքի կանգնում ու թե «պարոն նախագահ, ախր ես ինչպես դեմ լինեմ գնամ, ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ»: Դահլիճում որոտում են ծափահարությունները: Ֆարմանյանը, հանկարծակիի եկած, վառվռուն, մի տեսակ շնորհակալ աչքերով նայում է հյուրերին ու իրենից գոհ նստում: Սերժը ձեռքով հանգստացնում է բոլորին ու դիմում քիչ այնկողմ նստած Խոսրով Հարությունյանին՝ ՀՔԴՄ նախագահին, նույն ինքը ոսկու շուկայի փայատերին: «Իմ սիրելի փայատեր, դե՞մ ես», - հնչում է Սերժի առավել վստահելի դարձած ձայնը: «Դե՞մ, ի՞նչ դեմ պարոն նախագահ, բա ոսկիս, էդ անտերի գներն էլ ընկել են», - բեղերը ոլորելով փնթփնթում է Խոսրովը: Հնչում են ծափահարությունները: Խոսում է ԱԺԿ նախագահ Շավարշ Քոչարյանը՝ նույն ինքը ԱԳՆ փոխնախարարը. «ԱԳՆ աշխատակիցը չի կարող հրապարակավ տեսակետ արտահայտել, պարոն նախագահ»: Ծափահարություններ: Խոսում է դհոլ-Արտաշը: No comment: Ծափահարություններ: Խոսում է ԱԽՔ-ը եւ նույնիսկ Սերժն է արձագանքում՝ «Յա՜խք»:
Ավարտվում է թամաշան: Դռան հետեւում անհաբեր սպասում են լրագրողները: Մոտենում է նրանց ոսկու շուկայի փայատերը ու թե «օգտակար են այսպիսի հանդիպումները, այնտեղ ասվում են այնպիսի բաներ, որոնք երբեք հնարավոր չէ ասել հրապարակավ»: Անկեղծ է Սերժի «հաճախորդը»: Իսկ մենք այսպես անարդարացիորեն չենք գնահատում նշվածներին: Մասնակիցների աչքերին մի փոքր թախիծ կար. հինգ ժամ իրենց պահել էին ու նույնիսկ բուտերբրոդ չէին տվել…

Комментарии: 0:

Отправить комментарий

Подпишитесь на каналы Комментарии к сообщению [Atom]

<< Главная страница