ԱՆՀԱՅՐԵՆԻՔ ՊԱՇՏՈՆՅԱՆ

Սերժ Սարգսյանի շրջապատից պարբերաբար լուրեր էին տարածվում, որ նա ղարաբաղցի չէ, այլ գորիսեցի է` Տեղ գյուղից: Դա նախընտրական փուլում էր:
Թվում էր, թե կատարվածը վատ հաշվարկված PR քայլ էր: Հաշվարկը հավանաբար հետևյալն էր. եթե ղարաբաղցիների /իրականում, սակայն, ղարաբաղյան ծագում ունեցող պաշտոնյաներն էին վարկաբեկված/ ռեյտինգն ընկած է` ուրեմն պետք է տարածել, որ Սերժը ղարաբաղցի չէ: Քայլն, իհարկե, պարզունակ էր: Փեսա Միշիկը դժվար թե ավելի լուրջ բան մտածեր: Բայց հետագայում պարզվեց, որ Սերժի բոլոր գործողությունները միայն PR չէին: Զուտ PR-ի տեսակետից հազիվ թե հրաժարվես այն փոքր հայրենիք Ղարաբաղից, որտեղ անցկացրել ես ողջ գիտակցական ու անգիտակից /մսուր-մանկապարտեզային/ տարիներդ:
Իրականում` Սերժն իրեն ու հանրությանը նախապատրաստում էր Ղարաբաղի հարցում արվելիք զիջումներին: Շատ լավ հասկանալով, որ արդար ընտրություններով ինքը չի կարողանա հաղթել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին` սեփական լիգիտիմության խնդիրը Սերժը փորձում է լուծել արտաքին խոշոր խաղացողներին քծնելով ու Հայաստանի պետական շահերը զիջելով: Եվ այդպես էլ արեց: Նոյեմբերի 2-ին Մոսկվայում կնքված հռչակագիրը սերժական զիջումների հերթական դրսևորումն էր: Իսկ դրան նախորդել էր յուլին քծնելն ու ցեղասպանության ուրացումը, ՙԱղդամը մեր հայրենիքը չէ՚-ն ու էլի շատ բաներ, որոնց մասին մենք հետին թվով ականատեսը կլինենք: Ու զարմանալու կարիք չկա: Սերժն էն գլխից դրսին խոստացել էր աշխարհի զոհասեղանին դնել հայոց ազգային շահերը: Պատահական չէ, որ նախընտրական փուլում, երբ Սերժին հարցրին, թե ինչպես կմեկնաբանի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի այն մոտեցումը, ըստ որի, նա ընդամնեը 3 տարով է ուզում կառավարել և որից հետո կհեռանա` Ազատիչը պատասխանեց, թե երևի Լևոնին այդքան ժամանակ է պետք Ղարաբաղը հանձնելու համար: Հանձնելու մասով Սերժի մոտ ֆրեյդյան սխալ էր ստացվել: Այսինքն Սերժը լեզվի սայթաքումով` մատնել էր ինքն իրեն: Մարդը մտածում էր, որ եթե ինքը հող ծախող է, ուրեմն բոլորն էլ ծախող են: Ահա այսպիսին է անհայրենիք մարդկանց իրական դեմքը:
Բայց հուսահատվել պետք չէ: Սերժը եվրոպաներին խոստացել է լայն քննարկում ծավալել Ղարաբաղի խնդրի շուրջ: Պետք է ամեն ինչ արվի, որ նա իր և ոչ թե ուրիշների կամ փեսայի թերթերի միջոցով փորձի հողեր հանձնելը հիմնավորել: Հենց որ Սերժին բերենք ՙնա կավյոր՚, այդ ժամանակ նրա երգը երգված կլինի: Նրա կողքին այլևս մարդ չի մնա, բացի փեսա Միշիկից ու Սաշիկ-ախպորից: Նույնիսկ բառադի-համոներն են Սերժից հրաժարվելու: Վերջերս հայտնի Բառադին եթերում կմկմաց-կմկմաց, բայց վերջում ասաց, որ հող հանձնել չկա: Այսինքն` Սերժիկ ՙպաշոլ նա….՚` քո գյուլասիրությամբ ու ղարաբաղածախությամբ: Ու Համոյի պես շատերն են Սերժին ուղարկելու հայտնի ուղղությամբ: Եվ կապ չունի, որ Ֆլեշի Բարսեղն է իր հայրենակից համոներին փողով պահում: Նույն Բարսեղին Ասկերանում ծվեն-ծվեն կանեն իր բարեկամները, եթե փորձի Կեվորկովի նախկին օգնականի կողքը կանգնել ու հողեր հանձնել: Այնպես որ, ընդդիմությունը ճիշտ կանի հենց հիմիկվանից հուպ տա չընտիրին: Թե չէ հետո ուշ կլինի:

ԱՐՄԵՆ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ